METODY PRZESTĘPCZEGO DZIAŁANIA

OSZUSTWO

Internet stwarza wprost nieograniczone możliwości na dokonywanie oszustw. Powstały już nawet wyspecjalizowane grupy przestępcze, których jedynym polem działania jest Cyberprzestrzeń. Oszustwo w sieci jest integralnie połączone z hackingiem komputerowym, jako elementem koniecznym do dokonania tego typu przestępstwa.

Podstawowym oszustwem jest posługiwanie się skradzionym wcześniej numerem karty kredytowej. Typowa struktura gangu komputerowego, składa się z wielu wyodrębnionych grup, z których każda ma inne zadanie. Pierwszym etapem jest zawsze zdobycie koniecznych informacji. W tym celu dochodzi do włamań do systemów informatycznych organizacji, dokonujących jakichkolwiek transakcji w cyberprzestrzeni. Spotyka się działania bardziej prymitywne - drobni przestępcy, często bardzo młodzi ludzie, zbierają numery kart w sklepach czy restauracjach. Dysponując numerem karty, dokonuje się zakupów w sklepach internetowych, wypożycza samochody, a nade wszystko okrada banki, kasy i ubezpieczycieli. Straty ponoszone przez te instytucje w wyniku cyberoszustwa są wielokrotnie większe niż na skutek napadów i wymuszeń. Kolejnym rodzajem oszustwa jest manipulacja programem. Polega na takim przygotowaniu programu i „wszczepieniu" go do systemu, aby system wykonywał określone czynności bez woli operatora. Typowym przykładem takiej działalności, jest włamanie się do systemu bankowego i podrzucenie programu „obcinającego" minimalne kwoty z rachunków bankowych i przesyłanie ich na jedno konto. Ze względu na olbrzymia liczbę rachunków, straty liczone są w milionach dolarów.

Innymi klasycznymi oszustwami tego typu są fałszerstwa listy płac. Po włamaniu się do systemu obsługującego taka listę, wstawia się „martwe dusze", osoby nieistniejące, których pobory przelewane są na określone konto cyberprzestępcy. Jest to działanie skomplikowane i wymagające już dużej wiedzy informatycznej.

Odpowiedzialność karna za większość oszustw może wypływać z przepisów dotyczących klasycznego oszustwa. Jednak coraz częściej zauważa się konieczność specjalnego uregulowania tych kwestii.

HACKING - WŁAMANIE DO SYSTEMU KOMPUTEROWEGO

Jest to najbardziej swoiste ze wszystkich przestępstw, które można popełnić w Sieci. W większości cyberoszustw, cyberkradzieży, hacking jest elementem koniecznym do ich zaistnienia. Typowymi sposobami stosowanymi przez hackerów komputerowych są:
1.    koń trojański
2.    back door
3.    exploit
4.    IP spoofing
5.    sniffing

„Koń trojański" jest to program, który pełni specjalne funkcje (przydatne dla hackera), udając inny program. Przykładem może być tutaj podmieniony program logujący, który poza tym, że loguje użytkownika, zapisuje wprowadzone hasło do pliku tak, aby później hacker z łatwością mógł je odczytać. Stosowane są także „konie trojańskie", działające na zasadzie klient/serwer. Składają się one z programu, dzięki któremu można niejako „wydawać polecenia", oraz „sługi" - zainstalowanego w obcym komputerze programu, wykonującego różnego rodzaju zadania. 

„Back door" dosłownie „tylne drzwi". Jest to program (często koń trojański) instalowany głównie na serwerze, umożliwiający hackerowi dostanie się do niego z ominięciem zabezpieczeń. Jest to bardzo często stosowana technika, za której pomocą hacker może wielokrotnie powracać nawet na bardzo dobrze zabezpieczony serwer, nie włamując się ponownie od początku.

„Exploit" jest to program, który wykorzystuje różne dziury w systemach, mogący mieć wpływ na ich działanie, zawieszać je lub nawet przejąć nad nimi kontrolę. Najczęściej exploitem jest program dla Unixa lub Linuxa (czyli systemu operacyjnego nie tak rozpowszechnionego jak Windows). Jednocześnie jest to często źródło z którego każdy administrator lub hacker może się zapoznać z jego działaniem i wykorzystać go do własnych celów. Dla Windows także istnieje wiele różnych exploitów, lecz ustępują tym z innych systemów.

IP spoofing jest to bardzo skuteczna i często stosowana technika umożliwiająca podszycie się pod inny komputer. Jest kilka jego odmian - można stosować odpowiednie oprogramowanie na własnym komputerze, lecz także można odpowiednio podrzucić program do obcego komputera, dzięki któremu zamiast do tego komputera, informacje przekazywane będą do własnego. Do spoofingu należy także wysyłanie poprzez otwarty port ICQ (program do komunikacji w Sieci) dowolnych informacji, podając jako nadawcę cudzy numer identyfikacyjny.

„Sniffing" dosłownie „wąchacz". Jest to niezwykle efektywna technika służąca do podsłuchiwania pakietów pomiędzy komputerami. Dzięki niej można np. przechwycić wysyłane i niezwykle istotne dane, np. hasła, kody dostępu itp. Sniffer umieszczony w odpowiednim miejscu w Sieci, staje się bardzo niebezpiecznym narzędziem w rękach hackera.
           
Hacking sam w sobie, można zdefiniować jako łamanie zabezpieczeń dla samej przyjemności i satysfakcji pokonania barier technicznych. Nie zmienia to jednak faktu, że integralność systemu jest zachwiana i mamy do czynienia z naruszeniem prawa. Nie jest bowiem możliwe wyraźne oddzielenie hackingu nie powodującego żadnych negatywnych skutków, od hackingu w efekcie którego powstaną szkody. Najbardziej dobitnym przykładem takiego działania, jest sprawa grupki młodych niemieckich hackerów, którzy włamali się do kilku amerykańskich systemów komputerowych, a następnie sprzedali wiedzę uzyskaną podczas cybernetycznej podróży byłej radzieckiej służbie wywiadowczej KGB. Sami „klasyczni hackerzy" twierdzą, że ich celem nie jest nigdy spowodowanie szkody, lecz tylko zabawa. Dlatego wprowadzają osobną kategorię „crackerów", którzy dokonują włamań, aby uzyskiwać z tego powodu korzyści. Właściwie to dopiero działalność owych „crackerów" spowodowała, że zaczęto bardzo poważnie podchodzić do bezpieczeństwa w Sieci. 

Obok hackerów i „crackerów", w Sieci można też spotkać Phreakerów. Są to hackerzy systemów telekomunikacyjnych, znający zasadę działania aparatów telefonicznych, central oraz doskonale orientujący się w działaniu systemów telekomunikacyjnych. Wyszukują oni luki w działaniu tych systemów po to, aby wykorzystać je do swoich celów, (np. do darmowego dzwonienia). Posługują się przy tym przede wszystkim lukami, w źle zabezpieczonym systemie przekazywania wiadomości głosowych. W momencie podłączenia się przez hackera z „automatyczną sekretarką", stwarza się możliwość wykorzystania otwartej linii telefonicznej.

SABOTAŻ KOMPUTEROWY

Pojęcie „sabotażu komputerowego" obejmuje swym znaczeniem takie zjawiska jak:
1.    wirusy komputerowe
2.    programy – robaki
3.    bomby logiczne

Wirusy komputerowe to programy, które po dostaniu się do komputera, błyskawicznie rozchodzą się do innych programów i po pewnym czasie powodują olbrzymie szkody, często nieodwracalne. Dostają się one do komputerów na wszelakie sposoby - przez dysk, dyskietkę, bezpośrednio z Internetu, czy też przez E-mail. Jednak zawsze ukryte są w jakimś programie, gdyż same będąc programem, muszą zostać otwarte, aby mogły działać. Sam fakt, iż np. dostało się wirusa nie stanowi zagrożenia, dopóki samemu nie wprowadzi się go do własnego systemu. Dlatego też cyberprzestępcy coraz lepiej maskują swoją „broń". Wirusy posiadają zdolność oddziaływania na dowolny element systemu komputerowego w szczególności: 
¨      wyświetlania nietypowych obrazów na ekranie (rysunków, znaków albo napisów),
¨      zakłócania, zmieniania lub usuwania plików danych użytkownika (np. kasowania danych, oznaczanie miejsc na dysku jako „uszkodzone”, przez co zmniejsza się użyteczna przestrzeń dysku, uszkadzanie programów),
¨      zakłócania lub oddziaływania na porty komunikacyjne (np. wymiana bajtów
i zakłócanie danych w połączeniach modemowych, inicjowanie „fałszywych” połączeń telefonicznych, zmiana położenia lub kierunku działania myszki),
¨      spowalniania pracy systemu komputerowego (np. modyfikowanie przerwań  sprzętowych),
¨      powodowania fizycznych uszkodzeń podzespołów systemu komputerowego.

Z każdym rokiem wzrasta liczba i rodzaj wirusów komputerowych. Wirusy można podzielić na:

a)      zdolne do rozmnażania się (samo kopiowania)
b)     zdolne do przechwytywania programu gospodarza podczas pracy i obejmowania kontroli nad systemem.

Programy - robaki - pojawiają się w sieciach komputerowych, wykorzystując łączność między komputerami i użytkownikami jako nośnik transmisji. Paraliżują one kolejne warstwy systemu w celu przejęcia uprawnień administratora węzła sieciowego. Są podobne do wirusa, ale wytwarzają swoje dokładne kopie w całości bez potrzeby istnienia programu nosiciela. Po raz pierwszy pojawiły się w 1988 roku, kiedy amerykański student zablokował ponad 6 tysięcy komputerów, w ciągu kilku dni.

Bomby logiczne- to program komputerowy realizowany w odpowiednim czasie lub okresowo w systemie komputerowym, który określa warunki lub stany komputera ułatwiające dokonanie czynów niedozwolonych. Może ona polegać na wprowadzeniu do systemu operacyjnego komputera  tajnych instrukcji (konia trojańskiego), które będą realizowane w późniejszym czasie jako tzw. bomby czasowe.
Sabotaż komputerowy, stanowi coraz większy problem, gdyż coraz większa część społeczeństwa jest uzależniona od sprawnie działającego systemu komputerowego. Na całym świecie powstały i powstają instytucje, mające przewidywać i błyskawicznie reagować na przypadki cyberterroryzmu. Według prognoz jednej z takich instytucji ze Stanów Zjednoczonych możliwe akcje cyberterrorystyczne to np.:

Ø     Cyberterrorysta rozmieści kilka skomputeryzowanych bomb w mieście, wszystkie transmitują określony kod, który dociera do każdej z nich. Jeśli transmisja zostanie przerwana, bomby zostaną symultanicznie zdetonowane
Ø     Cyberterrorysta będzie jednocześnie zręcznym hackerem dokona włamania do systemu finansowego państwa. Grożąc jego całkowitym paraliżem, będzie wysuwał żądania
Ø     Cyberterrorysta zaatakuje system kontroli powietrznej i doprowadzi do zderzenia dwóch samolotów pasażerskich, grożąc następnymi
Ø     Cyberterrorysta dokona zmian w komputerowych recepturach na podstawie których produkowane będą lekarstwa (wystarczy choćby zmiana proporcji)
Ø     Cyberterrorysta zmieni zasadniczo ciśnienie w gazociągach, powodując eksplozję. Sieć komputerowa jest wprost wymarzonym polem działania dla terrorystów.

PRZESTĘPSTWA POPEŁNIANE W INTERNECIE

Szczególną grupę przestępstw stanowią czyny, dla których Sieć nie jest immanentnym medium, podmiotem, „na którym” dokonuje się naruszenie prawa, jest tylko narzędziem służącym rozpowszechnianiu. Należy tu wymienić:

Ø       rozpowszechnianie treści rasistowskich
Ø       rozpowszechnianie pornografii
Ø       handel narkotykami i lekarstwami

Rozpowszechnianie treści rasistowskich – już w latach osiemdziesiątych  sieci komputerowe były wykorzystywane przez grupy neonazistowskie takie jak: Ku-Klux-Klan, Ruch Oporu Białych Aryjczyków do głoszenia swoich poglądów. Organizacje także publikowały w Internecie  nazwiska żydowskich „wrogów”,
z zachętą do stosowania przemocy. W Niemczech zarówno prawicowi jak
i lewicowi ekstremiści jako jedni z pierwszych zaczęli używać poczty elektronicznej, aby usprawnić komunikację. Prawicowcy założyli sieć 10 mailbox-ów, zwanych „Thule-Network”, w której rozpowszechniali propagandowe materiały. Bardzo szybko zaczęły powstawać gry komputerowe udostępniane publiczności, których celem była dezintegracja mniejszości narodowych
i cudzoziemców. Na przykład w grze pt. „Meneger w obozie koncentracyjnym” młodzież musiała decydować czy człowiek narodowości tureckiej pierwszy miał być wysłany do pracy w kopalni, czy też natychmiast zagazowany. „Thule – Network” zostało zlikwidowane dopiero pod koniec 1994 roku przez agencję
z Badenii-Wirttenbergii.

Rozpowszechnianie pornografii – jest to jedno z najbardziej nagminnych zjawisk w dzisiejszym Internecie. Ze względu na ogólną dostępność, Internet stanowi swoisty poligon doświadczalny dla wszelkich pomysłów i sposobów zarabiania pieniędzy. Jednym z najlepszych sposobów jest założenie  popularnej strony, którą będzie odwiedzało wielu gości. Pozwoli to na umieszczenie dużej ilości reklam, banerów, odnośników. Jedną z największych widowni mają strony z zawartością stron pornograficznych. Problem pornografii jest problemem zawsze wywołującym gwałtowne dyskusje. Nie wdając się w nie, należy zauważyć, że w Internecie nie ma, jak na razie, możliwości kontroli dostępu do stron pornograficznych. Nawet jeżeli przyjmiemy, że osoba dorosła ma prawo oglądać co zechce (pod warunkiem, że nie jest pokazywane przestępstwo), to obecnie nie da się zagwarantować zamknięcia dostępu przed dziećmi. Nie ma bowiem sensownego systemu weryfikacji wieku.
       Pornografia  w Internecie istnieje w wielu postaciach: listy, dyskusje, zdjęcia, przekazy „na żywo” poprzez kamery podłączone do komputera. O ile problem „zwykłej pornografii” jest trudny do rozwiązania, to z całą pewnością na błyskawiczną reakcję zasługuje problem pornografii z wykorzystaniem dzieci. Jedną z najnowszych form rozpowszechniania pornografii w Internecie, jest produkcja i dystrybucja zdjęć, w których nieletni zostali wygenerowani komputerowo. Są tylko tworem grafiki komputerowej.
               Pedofile znaleźli w Sieci warunki dokonywania i propagowania przestępstw seksualnych z udziałem dzieci oraz szybki sposób dotarcia do potencjalnych ofiar na całym świecie. Wykorzystują oni każdy sposób, by zbliżyć się do swej ofiary – np. podają się za nastolatków w grupach dyskusyjnych, przebywają w „chat-roomach” dla młodzieży. Nawiązują kontakt, który potem przeradza się w zależność fizyczną, często niszcząc psychikę dziecka.

Handel narkotykami i lekarstwami – obecni handlarze narkotyków coraz częściej używają Internetu, jako miejsca przeprowadzania swoich transakcji. Wykorzystują do tego formułę sieci jako „sklepu

METODY OBRONY

W przypadku ataku ze strony hakerów, czy crakerów najbardziej skuteczną metodą ochrony jest po prostu zatrudnienie dobrego administratora.

Jeżeli chodzi o wirusy, to nie tylko zaopatrzenie się w dobre programy antywirusowe, ale również podstawowa wiedza pracowników danej firmy; unikanie przyjmowania podejrzanych plików oferowanych nachalnie przez nieznane osoby; ograniczenie ściągania plików z niewiadomych źródeł.

Najlepszą bronią przeciwko oszustom jest po prostu zdrowy rozsądek i pewna rezerwa. Poza tym, chyba
wybieranie ofert firm sprawdzonych, czy znanych.

Należy znać zasady bezpiecznej obsługi poczty elektronicznej, które pozwolą zabezpieczyć się przed różnymi negatywnymi zjawiskami: wirusy, spam, oszuści itp., a przynajmniej w znacznym stopniu ograniczyć te negatywne zjawiska:
•    często zmieniaj swoje hasło; hasło powinno składać się zarówno z liter jak i cyfr
•    nigdy nie otwieraj załączników do listów pochodzących z niewiadomych źródeł
•    po zakończeniu sesji zawsze wyloguj się z systemu - unikniesz wykorzystania twojego konta przez niepożądane osoby
•    nie odpowiadaj na spamy, tudzież niepożądane wiadomości - robiąc to, potwierdzasz tylko aktualność swojego adresu poczty elektronicznej
•    wielu providerów proponuje swoim użytkownikom wykorzystanie filtrów poczty przychodzącej - skorzystaj z tego
•    używaj możliwie aktualnego oprogramowania internetowego - nowsze wersje posiadają zwykle lepsze lub nowe rodzaje zabezpieczeń
•    nie przekazuj nieznanym osobom swoich danych (nazwisko, adres domowy) - zachowaj zdrowy rozsądek i sceptycyzm

Źródła:
http://szymon100.webpark.pl/b1.htm
http://www.zs1brzechwapila.pl/nasze_pub … netowe.htm