DialNet Masters - przygotowania

Klient/serwer to asymetryczna architektura oprogramowania umożliwiająca rozdzielenie pewnych funkcjonalności, w celu zwiększenia elastyczności i ułatwienia wprowadzania zmian w każdej z części. Polega to na ustaleniu, że serwer zapewnia usługi dla klientów, którzy mogą komunikować się z serwerem wysyłając żądanie (request). Podstawowe i najczęściej używane serwery to: serwer pocztowy, serwer WWW, serwer plików, serwer aplikacji. Z usług jednego serwera może zazwyczaj korzystać wielu klientów. Zdarza się, że jeden klient może korzystać jednocześnie z usług wielu serwerów.

Cechy charakterystyczne serwera:
•    Pasywny
•    W momencie otrzymania żądania, przetwarza je, a następnie wysyła odpowiedź
Cechy charakterystyczne klienta
•    Aktywny
•    Wysyła żądanie do serwera
•    Oczekuje na odpowiedź od serwera
Dlaczego powstały sieci P2P?
Pierwotnie idea Internetu była zbliżona do sieci P2P - wszystkie hosty pełniły równorzędną rolę w procesie wymiany informacji. W wyniku gwałtownego rozwoju, symetria Internetu została złamana. Rolę dystrybutorów przejęły firmy i instytucje, które było stać na utrzymanie stałych łącz o bardzo dużej przepustowości i zakup silnych komputerów, zdolnych obsługiwać ruch o dużym natężeniu.
Konsumenci informacji, których liczba od połowy lat 90. zaczęła gwałtownie wzrastać, musieli się zadowolić połączeniami modemowymi o małej przepustowości. Asymetrię umocniło pojawienie się asymetrycznych cyfrowych łączy abonenckich ADSL, które charakteryzowały się dużą szybkością pobierania informacji z Internetu i niewielką przepustowością zwrotną. Współcześnie są one najpopularniejszą formą stałego podłączenia do Internetu w przypadku komputerów klienckich.
Asymetryzacja Internetu, jeśli postępowałaby dalej, mogłaby w pewnym momencie doprowadzić do tego, że zwykły użytkownik mógłby jedynie korzystać z zasobów, nie zaś je udostępniać. Ponieważ udział komputerów zdolnych do udostępniania zasobów by spadał, konieczna byłaby koncentracja mocy obliczeniowej i przepustowości w rękach niewielu, co upodobniłoby Internet coraz bardziej do "tradycyjnych mediów", z wszystkimi ich wadami.
Scentralizowany Internet ułatwiał kontrolę nad elektronicznym rozpowszechnianiem materiałów chronionych prawem autorskim. Zaostrzenie kontroli Internetu, związane m.in. z jego komercjalizacją, zbiegło się ze wzrostem zainteresowania utworami muzycznymi przekształconymi na postać cyfrową za pomocą algorytmu kompresji stratnej MP3. Kompresja pozwoliła na zmniejszenie utworów do rozmiarów umożliwiających ich dystrybucję przez Internet, nawet za pośrednictwem wolnych łącz modemowych.
Publikowanie plików muzycznych MP3 w scentralizowanym Internecie nie było możliwe, gdyż ich zawartość, w większości wypadków, naruszała prawa autorskie. Scentralizowana i stabilna struktura ułatwiała zidentyfikowanie publicznego serwera z plikami i zamknięcie go przy pomocy instrumentów prawnych. Szybko stało się jasne, że Internet rozumiany jako sieć witryn WWW i serwerów FTP nie nadaje się do tego, czego pragnęli zwykli użytkownicy, czyli wymieniania się posiadanymi plikami z muzyką.
Na takim gruncie jesienią 1999 pojawiła się często uważana za pierwszą, ale tak naprawdę pierwsza na szeroką skalę wykorzystywana do pobierania plików multimedialnych sieć P2P - Napster, założony przez Shawna Fanninga, który umożliwiał każdemu, kto pobrał i zainstalował aplikację, na udostępnienie wybranych zasobów swojego komputera innym użytkownikom w Internecie. Ważną cechą Napstera, która przyczyniła się do gwałtownej popularyzacji, była łatwość obsługi. Żeby stać się węzłem sieci nie trzeba było wykazać się żadną wiedzą techniczną. Dzięki temu miliony ludzi mogły zaangażować się w udostępnianie i pobieranie plików MP3.
Masowość wykorzystania sieci Napstera, a także płynność jej topologii (węzły zmieniały się w zależności od tego, kto aktualnie był zalogowany), była dla użytkowników swoistym parasolem ochronnym przed roszczeniami koncernów muzycznych. Nawet najbogatsza firma nie była by w stanie ponieść kosztów wyśledzenia milionów użytkowników a następnie zapewnienia obsługi prawnej podczas procesów przeciwko łamiącym prawo autorskie użytkownikom sieci P2P.
Ten mechanizm ochronny działa cały czas. Mimo pozwów wobec losowo wybranych, większość użytkowników sieci P2P czuje się bezpiecznie w swojej masie.
Działanie sieci P2P
Najpopularniejsze sieci P2P służą do współdzielenia plików w Internecie. Można wyróżnić dwie odmiany. Pierwszą, sieci bez centralnego serwera, które nie mają centralnej bazy o zasobach, oraz sieci z centralnym serwerem/serwerami, które przechowują informacje o użytkownikach podłączonych w danej chwili do sieci, oraz w niektórych wypadkach, o udostępnianych zasobach. Centralne serwery oferują czasami także dodatkowe usługi, jak np. chat.
Sieci wyposażone w centralny serwer są znacznie bardziej efektywne, gdyż nowy użytkownik podłączający się do sieci otrzymuje na wstępie listę wszystkich użytkowników podłączonych do danego serwera, ma także dostęp (najczęściej) do indeksu dostępnych plików, który może błyskawicznie przeszukać.
Płynna struktura sieci P2P, uzależniona od liczby podłączonych użytkowników, niesie ze sobą ryzyko odcięcia od sieci w momencie, gdy wszyscy "sąsiedzi" rozłączą się w tym samym czasie. Ze względu na zachowanie się węzłów po utracie "sąsiada" można wydzielić dwa modele sieci:
a) model pasywny - sieć nie podejmuje żadnych działań
b) model aktywny - sieć próbuje zastąpić utracone połączenie nowym, wybieranym w oparciu o specjalne protokoły, np. Lspan, UDP, HDP

Żródła:
www.wikipedia.pl

Ostatnio edytowany przez Daniel (2008-02-21 15:02:24)