DialNet Masters - przygotowania

Forum Dyskusyjne
Grupa Dyskusyjna
Lista Dyskusyjna

Pozwolę sobie napisać to w nowym poście :

Popularne fora :

Dla graczy:
-http://www.gamecenter.pl
-http://gram.pl/forum
Programy:
-http://forum.programosy.pl
-http://www.forum.tweaks.pl/
-http://forum.idg.pl
Ogólne : forum portalu o2.pl (http://forum.o2.pl)


phpBB – aplikacja internetowa napisana w języku skryptowym PHP, służąca do tworzenia systemu forów dyskusyjnych dostępnych przez strony WWW. Jest to obecnie jeden z najpopularniejszych z systemów tego typu na całym świecie.

Wszystkie wersje phpBB są rozpowszechniane jako otwarte oprogramowanie na zasadach licencji GPL w wersji drugiej. Oznacza to, że każdy ma prawo pobrać skrypt, dodać potrzebne mu funkcje i rozprowadzać dalej całość na tej samej licencji.
Standardowa instalacja phpBB dysponuje ograniczonym zbiorem funkcji, który został wybrany i jest dodawany przez zespół programistów phpBB. Udostępniane są jednak różne modyfikacje tworzone przez członków społeczności phpBB.

Modyfikacje (w skrócie nazywane MOD) mają najczęściej postać pliku tekstowego, w którym znajdują się instrukcje jak należy ją zainstalować. W stworzonym standardzie dla pliku modyfikacji "MOD", określono, że (poza informacją o samej modyfikacji) mogą znaleźć się instrukcje o tym jakie pliki przesłać na serwer, jak zmodyfikować bazę danych, co i w jakich plikach zmienić oraz instrukcje dodatkowe (wykonywane zawsze samodzielnie). Poza standardem MOD istnieją również niesformalizowane instrukcje do modyfikowania forum phpBB zamieszczane np. w serwisie phpBBHacks.com. W kwietniu 2006 roku na phpBB.com rozpoczęto wprowadzanie nowego standardu nazwanego MODX, który został oparty na XML.

Ścisłe przestrzeganie standardu MOD jest wymagane, żeby dana modyfikacja (po sprawdzeniu, przez zespół phpBB) została umieszczona w bazie modyfikacji phpBB (phpBB MOD Database). Innym elementem, na który zwraca się szczególną uwagę, jest sprawdzenie poziomu bezpieczeństwa jakie oferuje dana modyfikacja. Wynik sprawdzenia modyfikacji jest określany jako Security Score.

Modyfikacje mogą być wprowadzane ręcznie – poprzez czytanie i wykonywanie instrukcji zawartych w pliku MOD (zwykle po angielsku), bądź z użyciem narzędzia do (pół-)automatycznej instalacji o nazwie EasyMOD. W nowszej wersji standardu opartego na XML możliwe jest też skorzystanie z przeglądarki internetowej z obsługą XSL, która przekształci plik MODX w bardziej czytelną wersję
Proces instalacji kolejnych MOD-ów może być kłopotliwy i czasochłonny. Spowodowane jest to tym, że nawet pojedynczy MOD może wymagać zmian wielu plików w wielu miejscach. Dodatkowo przy instalacji wielu modyfikacji (zwłaszcza tworzony przez różnych autorów) może dojść do konfliktów. Związane jest to przede wszystkim z tym, że kolejne MOD-y mogą zmieniać te same pliki, bądź te same tabele bazy danych. W niektórych wypadkach automatyczna instalacja nowszej modyfikacji może być niemożliwa, a w szczególności program EasyMOD może nie znaleźć danego miejsca do wstawienia kodu, ponieważ to miejsce zostało już zostało zmienione przez inną modyfikację. W takich wypadkach ręczna instalacja przez osobę nie znającą składni PHP (i/lub SQL) może spowodować błędy, które ujawnią od razu po instalacji w postaci wykrytych przez serwer błędów składni, bądź pozostaną ukryte powodując np. powstanie niespójności w bazie danych i inne nieoczekiwane rezultaty. Teoretycznie możliwe jest też, że automatyczna instalacja zakończy się powodzeniem, ale niezgodności w poszczególnych modyfikacjach dadzą nieoczekiwane rezultaty (np. jedna z modyfikacja nadpisze informacje pobrane przez inną i wyświetlane będzie nie to co trzeba).

W związku z powyższym znacznie łatwiejszym rozwiązaniem (szczególnie dla początkujących administratorów) może być skorzystanie z gotowych, wstępnie zmodyfikowanych wersji phpBB. Zawierają one różne pakiety MOD-ów zainstalowanych i przynajmniej wstępnie przetestowanych pod kontem współdziałania. Wadą wyboru takiej instalacji jest, praktyczna utrata wsparcia ze strony społeczności zgromadzonej wokół phpBB.com. Dodatkowo dalej część funkcji może dalej brakować w wybranej wersji, a nadmiarowe funkcje mogą powodować większy niż to konieczne spadek wydajności serwisu.

Najszerzej rozpowszechnione wstępnie zmodyfikowane wersje phpBB to:

    * phpBB modified by Przemo
    * phpBB+
    * IntegraMOD
    * Multi phpBB
    * Minerva


Główna strona skryptu http://www.phpbb.com/
Źródło http://pl.wikipedia.org/wiki/PhpBB


senet (ang. USEr NETwork – sieć użytkowników) to ogólnoświatowy system grup dyskusyjnych, z którego można korzystać przez Internet. Składa się on z tysięcy grup tematycznych, ułożonych w strukturę hierarchiczną. Wiadomości przypominające pocztę elektroniczną użytkownicy wysyłają do serwerów Usenetu, a serwery tworzące sieć P2P automatycznie wymieniają je między sobą. Czasem wiadomości są nazywane postami, z angielskiego to post – wywiesić informację, skąd a post – wiadomość umieszczona w Usenet.

Usenet rozwijał się w tym samym czasie co pierwsze listy dyskusyjne i BBS-y. Podobnie jak listy dyskusyjne, Usenet umożliwia wymianę poglądów z grupą osób zainteresowanych danym tematem, niezależnie od ich miejsca przebywania. Wiadomości są przechowywane na serwerach i nie są bezpośrednio wysyłane do zainteresowanych osób, lecz to osoby te muszą je sobie z serwera ściągać za pomocą odpowiedniego programu (czytnika news). Nie istnieje potrzeba zapisywania się do grup dyskusyjnych, a posty nie "zaśmiecają" skrzynek pocztowych uczestników dyskusji. Z kolei mechanizm przekazu jest zbliżony do FidoNet (później powstałej sieci BBS-ów) – serwery Usenetu działają zupełnie niezależnie, kontaktują się tylko celem wymiany wiadomości. W odróżnieniu od FidoNet, Usenet nie ma żadnej hierarchii węzłów. Pojęcie hierarchia Usenetu odnosi się do jego tematycznej klasyfikacji.

Trzema podstawowymi cechami odróżniającymi Usenet od innych tego rodzaju usług są:

    * ogólnoświatowa powszechność - serwery Usenetu są z sobą w stałej łączności i stale wymieniają między sobą nadchodzące posty; każdy może pisać do każdej grupy co chce, aczkolwiek niektóre grupy są moderowane, tj. nadchodzące posty są dopuszczane na grupę po sprawdzeniu, czy ich zawartość dotyczy tematu danej grupy i nie narusza netykiety;
    * ścisła hierarchia grup tematycznych - grupy tworzą hierarchię, która jest jednakowa na wszystkich serwerach, gdyż inaczej nie można by wymieniać między serwerami postów;
    * publiczna własność całej usługi - usługa nie jest obsługiwana przez żadną firmę czy organizację; jej zarządzanie przypomina zarządzanie całym Internetem - serwer Usenetu może uruchomić każdy, o ile spełni elementarne, techniczne wymogi i zobowiąże się przestrzegać netykiety; w gestii administratora serwera news leży jakie grupy i komu chce udostępnić.
Struktura grup tematycznych jest "sercem" całej usługi. Grupy są posortowane w formie drzewa hierarchicznego, kolejne piętra drzewa są oddzielone w nazwie kropką. Np. grupy sci - to grupy poświęcone poszczególnym działom nauki. Grupa sci.chem - to ogólna grupa chemiczna, sci.chem.org - to grupa poświęcona chemii organicznej.

Ogólne nazwy 8 podstawowych gałęzi grup (tzw. BIG8):

    * sci.* - nauka, np. sci.physics
    * soc.* - nauki i sprawy społeczne, np. soc.culture.polish
    * humanities.* - sprawy związane z naukami humanistycznymi
    * comp.* - grupy związane z tematyką komputerową, np. comp.linux
    * news.* - dyskusje na temat samego usenetu
    * rec.* - rekreacja i sport, np. grupa o rowerach: rec.bicycles
    * misc.* - tematy różne, nie mieszczące się w poprzednich gałęziach, np. szydełkowanie lub hodowla kanarków
    * talk.* - dyskusje i plotki na tematy kontrowersyjne bądź nie mieszczące się w poprzednich gałęziach

Grupy z ogólnymi nazwami tworzą ogólnoświatową hierarchię grup, która jest dostępna na wszystkich serwerach na całym świecie i na których pisze się wyłącznie po angielsku.

Zakładanie i kasowanie grup w tej hierarchii odbywa się drogą głosowania. Osoba zainteresowana założeniem danej grupy wysyła post rozpoczynający oficjalnie procedurę głosowania, po czym każdy użytkownik usenetu może się wypowiedzieć, czy chce aby dana grupa powstała, czy nie. Jeśli liczba głosów na tak jest wystarczająca (ile tych głosów musi być, jest zależne od miejsca w hierarchii, w którym chcemy daną grupę utworzyć) i nie ma zbyt wiele głosów przeciwko, to grupa jest oficjalnie tworzona i dołączana do drzewka hierarchii.

Poza główną hierarchią istnieją też:

    * Hierarchie narodowe. Są one związane z poszczególnymi krajami, ich nazwy zaczynające się przedrostkiem skrótu danego kraju, np. hierarchia pl.* dla grup polskojęzycznych. Wewnątrz gałęzi grup narodowych są podgałęzie z przedrostkami wzorowanymi na hierarchii głównej (np. comp, hum, rec, sci, soc, misc, news). Przykładowo polskojęzyczna grupa poświęcona chemii to: pl.sci.chemia. Zasady zakładania i kasowania grup są tu podobne do zasad w hierarchii głównej. Grupy narodowe są zwykle dostępne przede wszystkim na serwerach wewnątrz danego kraju, jednak każdy administrator każdego serwera usenetu może je w każdej chwili dołączyć do swojej listy np. na prośbę kilku użytkowników.
    * Hierarchie lokalne. Zwykle są one utrzymywane na jednym serwerze NNTP, a tematyka grup jest związana z działalnością właściciela serwera. Przykładowo w hierarchii microsoft.public.* są grupy związane tematycznie z produktami firmy Microsoft.
    * Hierarchie alternatywne alt.* i free.*. W tych hierarchiach zasady są bardziej liberalne - praktycznie każdy może założyć własną grupę, ale też każdy może ją skasować. Jest to zatem miejsce dla grup, które nie zostałyby zaakceptowane w innych hierarchiach. W rezultacie jest tam duży bałagan i z tego powodu na wielu serwerach news nie są one trzymane lub czas przechowywania artykułów jest bardzo krótki. Wewnątrz hierarchii alternatywnych powstały podhierarchie narodowe (np. alt.pl.*) i na odwrót - hierarchie alternatywne znajdują się czasem wewnątrz hierarchii narodowych.
Usenet, będący obecnie usługą internetową, jest niewiele młodszy od Internetu i początkowo rozwijał się zupełnie od niego niezależnie (głównie używając łączy UUCP). Jego protoplastą była mała sieć oparta na serwerach na Uniwersytecie Duke i Uniwersytecie Północnej Karoliny połączonych razem zwykłą linią modemową, stworzoną przez Toma Truscotta i Jima Ellisa w 1979 roku. Oprogramowanie serwera zbierającego wiadomości i protokół przesyłu wiadomości między serwerami były autorstwa Jima, podczas gdy cała idea hierarchicznie katalogowanych grup tematycznych i automatyczna wymiana postów między serwerami były pomysłem Toma.

Sieć zapoczątkowana na Uniwersytecie Duke rozrastała się w szybkim tempie. W 1981 roku było już ponad 150 serwerów i kilka tysięcy użytkowników rozsianych po całych Stanach Zjednoczonych.

Po wejściu w 1982 roku Uniwersytetu Duke do programu Arpanet, będącego początkiem rozwoju Internetu serwer news tego uniwersytetu został podłączony do sieci opartej na protokole TCP/IP i wszyscy użytkownicy Arpanetu mogli zacząć z niego korzystać. Serwer ten był jednocześnie nadal podłączony zwykłymi liniami modemowymi do tych serwerów, które jeszcze nie zostały podłączone do Arpanetu. Od tego momentu datuje się gwałtowny rozwój Usenetu.

W 1992 roku powstał pierwszy polski serwer news: cocos.fuw.edu.pl zarządzany przez Michała Jankowskiego.

W 1998 roku było już 11 000 serwerów i wysyłano ok. 18 000 postów dziennie. Późniejsze dane nie są już dostępne ze względu na internacjonalizację tej sieci. Szacuje się, że obecnie jest wysyłanych ok. miliona postów dziennie, osób czytających systematycznie rozmaite grupy jest ok. 20-30 milionów a na całym świecie jest ok. 100 000 serwerów.

Po rozdzieleniu Arpanetu na sieć wojskową i cywilną (Internet) Usenet stał się jedną z "naturalnych" usług tej sieci.
Jak każda technologia komunikacyjna, Usenet może być narzędziem łamania praw autorskich. Muzyka, filmy lub programy mogą być kodowane jako tekstowe posty i wysyłane do serwera newsów, który następnie wyśle je do kolejnych serwerów na całym świecie, gdzie mogą być pobrane przez zainteresowane osoby z najbliższego im serwera. Takie działania przedstawiają problem prawny i technologiczny (ze względu na dużą objętość generowanych w tym procesie plików), i stały się kolejnym argumentem, dla którego grupy alt.* nie są dostępne na wielu serwerach, lub przechowywane są tylko bardzo krótko.

Oficjalna strona usenetu http://www.usenet.pl/

BBS (ang. Bulletin Board System) to serwis komputerowy, polegający na udostępnianiu na maszynie jego właściciela miejsca, gdzie można umieszczać i czytać ogłoszenia, obsługiwać własną skrzynkę pocztową, dokonywać transferu plików itp.
"Klasyczny" BBS był to domowy komputer, zaopatrzony w stosowne oprogramowanie i oczekujący na połączenie z nim poprzez łącze modemowe z jednej lub nawet wielu linii z publicznej sieci telefonicznej. Znając numer telefonu do danego BBS-a można było podłączyć się do niego ("wydzwonić") i korzystać z jego zasobów - przede wszystkim z lokalnej poczty elektronicznej, grup ogłoszeniowo-dyskusyjnych, udostępnianej bazy plików, a w niektórych bardziej zaawansowanych BBS-ach była także możliwość zdalnego uruchomienia programu (np. baza danych, gra komputerowa, telekonferencja), z którego można było korzystać w pojedynkę lub z innymi, aktualnie połączonymi użytkownikami, a nawet z samym administratorem BBS-a, czyli z sysopem.

Większość BBS-ów posiadała możliwość komunikowania się z innymi BBS-ami, co umożliwiało wymianę poczty i plików w skali świata. Cechą specyficzną działalności BBS-ów był fakt, że nie były one na stałe połączone z innymi komputerami (aż do czasu rozpowszechnienia się sieci pakietowych i internetu), a wymiana danych między nimi opierała się na automatycznym, cyklicznym nawiązywaniu połączeń pomiędzy węzłami i wymianie danych.
BBS-y powstały i rozpowszechniły się pod koniec lat 70. w USA. Pierwszym z nich był powstały 18 lutego 1978r. Chicago Bulletin Board Systems (CBBS). CBBS założyli Ward Christensen i Randy Suess. Dysponowali oni 300-bodowym modemem Hayesa, podłączonym do komputera S-100 z procesorem Z-80. Był to pierwszy dodzwaniany BBS. Podobnie jak CBBS większość BBS-ów powstawała prywatnym sumptem entuzjastów komputerów oraz krótkofalarstwa. Na bazie części z nich w 1982 roku powstała sieć Fidonet, w ramach której wymieniano ogłoszenia z grup dyskusyjnych na wzór Usenetu. Niektóre grupy Fidonetowe zostały później włączone do struktury Usenetu. Niektóre BBS-y powstawały też przy firmach komputerowych i redakcjach czasopism komputerowych.

Obecnie w związku z ogólną dostępnością Internetu w większości cywilizowanych państw świata modemowe BBS-y są praktycznie w zaniku. Istnieją jednak strony WWW, które "symulują" działanie starych BBS-ów.

Warto pamiętać, że amatorskie BBS były często "wylęgarnią" przyszłych internetowych "guru". Sysopi zazwyczaj działali równocześnie w rodzącej się sieci Internet na uczelniach. Środowisko BBS i FIDO było dość zgrane. Odbywały się zloty oraz regularne spotkania w Zielonej Gęsi przy Polu Mokotowskim w Warszawie. Wiedza i kontakty z tego okresu procentują wielu spośród dawnych sysopów do dziś - znajdziemy wśród nich znanych dziennikarzy, pracowników dużych agencji PR zajmujących się rynkiem IT czy administratorów i menedżerów w dużych firmach dostarczających łącza sieciowe, tworzących dzisiejszy Internet.
Pierwsze BBS-y w Polsce zaczęły powstawać pod koniec lat 80. i ich rozwój trwał do czasu udostępnienia przez TP S.A. numeru dostępowego do Internetu. W szczytowym okresie rozwoju w każdym większym mieście w Polsce istniało po kilka-kilkanaście BBS-ów.

Najbardziej znane BBS-y w Polsce lat 90. to m.in.:

    * Bajtek BBS
    * Maloka BBS
    * CHIP BBS
    * UMCS Olimp BBS (Lublin)
    * Home of PCQ BBS
    * Rainbow BBS
    * RoMan BBS
    * Top Secret BBS

Źródło http://pl.wikipedia.org/wiki/Bulletin_Board_System



FidoNet to amatorska sieć komputerowa łącząca BBS-y na całym świecie.

Sieć ta jest oparta na zwykłych liniach telefonicznych i modemach. BBS-y należące do tej sieci działają w zasadzie zupełnie niezależnie, a sieć służy głównie do wymiany wiadomości między BBS-ami.

Fidonet nie posiada połączonych stale serwerów, a przekaz wiadomości odbywa się w sesjach poprzez połączenia między wybranymi BBS-ami tworzącymi węzły sieci. Przez długi czas sesje nawiązywane były przez łącza telefoniczne za pomocą modemów. Wysokie koszty międzymiastowych i międzynarodowych połączeń telefonicznych w istotny sposób wpłynęły na organizację Fidonetu. Sieć ma strukturę hierarchiczną, opartą przede wszystkim na geograficznym położeniu węzłów, co miało zmniejszać koszty przesyłania danych. Sesje wymiany wiadomości między odległymi węzłami odbywały się niezbyt często i głównie w godzinach nocnych, kiedy obowiązuje niższa taryfa. Wskutek tego przesłanie listu nawet przez prawidłowo funkcjonującą sieć mogło trwać kilka dni. W przypadku awarii nie istniały automatyczne mechanizmy zmiany konfiguracji sieci, konieczne były ingerencje operatorów węzłów.

Wśród osób pełniących funkcje zarządzające można wymienić:

    * IC - koordynator całej sieci
    * ZC - koordynator strefy (dla strefy 2 jest to obecnie Ward Dossche)
    * ZEC - koordynator echomail w strefie
    * RC - koordynator regionu (dla regionu 48 jest to obecnie Przemysław Kwiatkowski)
    * REC - koordynator echomail w regionie
    * NC - koordynator sieci
    * NEC - koordynator echomail w sieci

W strukturze sieci wyodrębnia się następujące jednostki organizacyjne:

    * Strefa - kontynent (1 - Ameryka Pn., 2 - Europa, 3 - Australia, 4 - Ameryka Łacińska, 5 - Afryka, 6 - Azja),
    * Region - kraj lub stan (np. 48 - Polska),
    * Sieć - obejmuje określony fragment regionu (np. 480 - centralna Polska),
    * Hub - lokalny system zrzeszający większość ilość węzłów,
    * Węzeł - najmniejszy pełnoprawny członek Fidonet, najczęściej osoba prywatna lub BBS,
    * Punkt - niepełnoprawny członek Fidonet, wymienia dane za pośrednictwem swojego "macierzystego" węzła, który również odpowiada za jego działania.

Przykładowy adres Fidonet wygląda następująco: 2:480/124.1, czyli:

    * Strefa 2 - Europa
    * Region 48 - Polska (nie jest podawany w adresie węzła, ponieważ wynika z numeru sieci)
    * Sieć 480 - centralna Polska
    * Węzeł 124
    * Punkt 1

Sieć udostępnia następujące usługi:

    * Netmail - funkcjonalny odpowiednik poczty elektronicznej;
    * Echomail - funkcjonalny odpowiednik list dyskusyjnych, zwanych tu konferencjami;
    * Fileecho - dystrybucja plików.


1982 roku w USA i była w zasadzie pierwszą na świecie rozległą siecią komputerową, z rozproszonym zarządzaniem i dostępną dla każdego właściciela komputera. Swoją nazwę wzięła od imienia jamnika twórcy sieci - Toma Jenningsa. W szczytowym okresie swojego rozwoju (ok. roku 1995) Fidonet łączył ponad 30000 BBS-ów, co oznacza co najmniej dwa-trzy razy tyle pojedynczych użytkowników. Obecnie liczba ta nieustannie maleje (ok. 10000 BBS-ów w (2003 roku) a cała sieć, na skutek powszechnego dostępu do Internetu powoli zanika.

W Polsce swój największy rozkwit Fidonetu datuje się na lata 1995-1996, kiedy to sieć miała ponad 300 węzłów i kilka tysięcy użytkowników. Dzięki swojej prostocie i niskich kosztach budowy i działania, technologia Fidonetu była w Polsce w latach 90. stosowana do uruchamiania pierwszych dedykowanych sieci rozległych. Jednym z przykładów była transmisja szpitalnych statystyk medycznych w województwie katowickim. Liczba węzłów działających w Polsce jest obecnie (2003) mniejsza niż 100.

Współcześnie Fidonet na całym świecie jest wypierany przez Internet. Wyraźnie to widać na geograficznej mapie sieci na przestrzeni lat. W Ameryce Północnej, gdzie Fidonet się narodził i święcił swoje pierwsze sukcesy popularności, obecnie prawie o Fidonet zapomniano. Sieć jest wciąż aktywna w Europie, a swój szczyt rozkwitu przeżywała w ostatnich latach w krajach byłego ZSRR oraz Chinach, gdzie wciąż Internet nie jest jeszcze tak powszechnie dostępny.

W miarę rozwoju Internetu zorganizowano bramki do przesyłania wiadomości przez Internet jako poczta elektroniczna oraz do sprzęgania konferencji z grupami dyskusyjnymi. Niektóre konferencje trafiły na ogólnodostępne serwery Usenetu, np. do hierarchii fido.*. Ze względu na zamknięty, prywatny charakter wielu konferencji użytkownicy Fidonetu uruchamiają też własne serwery NNTP z ograniczonym dostępem.

Obecnie większość sesji komunikacyjnych między węzłami, zwłaszcza na szczeblu międzynarodowym i międzykontynentalnym, jest realizowana za pomocą protokołów TCP/IP w Internecie.

Oficjalna strona : http://www.fidonet.org/
Źródło : http://pl.wikipedia.org/wiki/Fidonet

FAQ (ang. Frequently Asked Questions) - to zbiory "często zadawanych pytań" i odpowiedzi na nie, tworzone głównie po to, aby uwolnić się od ciągłego odpowiadania na stale powtarzające się i nudne (dla odpowiadającego) pytania.

Oryginalnie skrót ten powstał w armii USA i został wymyślony przez jednego z generałów w trakcie wojny secesyjnej[potrzebne źródło]. Rekrutom w armii USA wręcza się po dziś dzień komplet "FAQ-ów" z interesujących ich dziedzin, aby nie męczyli starszych kolegów niepotrzebnymi pytaniami.

Zwyczaj ten został następnie zaadaptowany przez administratorów pierwszych uczelnianych serwerów komputerowych w USA, tworzących zrąb ówczesnego Internetu, którzy zaczęli tworzyć takie dokumenty i wysyłać je jako odpowiedzi na ciągle powtarzające się pytania początkujących użytkowników.

Szczególnie duże ilości FAQ-ów zostały stworzone przez stałych użytkowników grup newsowych, gdzie przyjęła się zasada, że każda szanująca się grupa musi mieć swojego FAQ-a[potrzebne źródło]. Netykieta każe[potrzebne źródło], żeby nie wysyłać pytania na grupę przed przeczytaniem FAQ-a.

Oprócz tego FAQ-i są często stosowane w wielkich korporacjach (wręcza się je świeżo zatrudnianym pracownikom), na stronach internetowych, są dołączane do programów komputerowych, wykorzystują je kanały IRC.

FAQ-i początkowo stosowane dla wygody administratorów serwerów stały się także wygodnymi dokumentami ułatwiającymi standaryzację wielu rozwiązań technicznych stosowanych w Internecie. W początkowym okresie rozwoju Internetu stała wymiana FAQ-ów między administratorami i uzgadnianie jednolitych odpowiedzi na niektóre podstawowe pytania była formą ujednolicania wielu z tych standardów. Obecnie rolę tę przejęły takie organizacje jak IETF i W3C, które stworzyły swoją własną, jednolitą w formie wersję rozbudowanych FAQ-ów zwanych RFC.

Co do netykiety, stwierdziłem ze głównie skopiuje to co ważne o niej:

Netykieta (ang. netiquette) to zbiór zasad przyzwoitego zachowania w Internecie, swoista etykieta obowiązująca w Sieci (ang. net).

Netykieta, podobnie jak zwykłe zasady przyzwoitego zachowania, nie jest dokładnie skodyfikowana, nikt też nie zajmuje się systematycznym karaniem osób łamiących te zasady, jednak uparte łamanie zasad netykiety może się wiązać z różnymi przykrymi konsekwencjami, jak np.: zgłoszenie nadużycia do działu abuse i odcięcie "niegrzecznego" osobnika od określonej usługi internetowej przez jej administratora.

Zasady netykiety wynikają wprost z ogólnych zasad przyzwoitości lub są odzwierciedleniem niemożliwych do ujęcia w standardy ograniczeń technicznych wynikających z natury danej usługi Internetu.

Zasady/zalecenia netykiety:
Dla grup i list dyskusyjnych są to:

    * zakaz spamowania (m. in. wysyłania niechcianych linków do stron)
    * zakaz wysyłania tzw. "łańcuszków szczęścia"
    * nakaz zapoznania się z wykazem FAQ przed zadaniem pytania
    * stosowanie się do reguł pisania obowiązujących w danej grupie (sposób kodowania polskich liter, zasad cytowania, możliwości wysyłania (lub nie) wiadomości formatowanych w HTML-u, możliwości dołączania (lub nie) plików binarnych), co zwykle jest szczegółowo opisane w FAQ danej grupy
    * zakaz nadmiernego cross-postowania czyli wysyłania maili/postów do kilku grup naraz
    * zakaz pisania nie na temat
    * zakaz pisania kilka razy z rzędu (szczególnie restrykcyjnie używany na forach posiadających funkcję edycji postu)

Dla usług interaktywnych (IRC, komunikatory, czaty, fora dyskusyjne na stronach WWW):

    * zakaz floodowania
    * nakaz zapoznania się z FAQ danego kanału/forum/czatu i przestrzeganie zawartych tam zasad szczegółowych
    * zakaz nagabywania (upartego łączenia się z) osób które sobie tego nie życzą
    * zasady dotyczące znaków diakrytycznych (użytkownicy wielu kanałów nie życzą sobie używania polskich liter, irc.pl podaje "Polskie litery koduj w ISO-8859-2 lub ich nie używaj", natomiast użytkownicy wielu for internetowych nie tolerują postów bez polskich znaków diakrytycznych)
    * zasady korzystania z różnych języków na kanałach wielonarodowościowych
    * zakaz ciągłego pisania dużymi literami
    * nakaz używania emotikon z rozwagą (mają być dodatkiem do tekstu, a nie główną treścią)

Szczególnie nie należy publikować w Internecie niezgodnych z prawem treści zdefiniowanych w różnych ustawach, które wymieniono poniżej.

    * Treści, które naruszają rażąco zasady współżycia społecznego (sankcje określają różne ustawy, w tym kodeks karny, kodeks cywilny i kodeks pracy).
    * Treści, za które określono sankcje w kodeksie karnym, a które:
          o namawiają do popełnienia lub doradzają w popełnieniu samobójstwa lub samokaleczenia (art. 151 Kodeksu karnego);
          o grożą innym osobom popełnieniem przestępstwa na jego szkodę lub szkodę osoby jego najbliższej (art. 190 Kodeksu karnego);
          o obrażają inne narodowości, rasy ludzkie, religie (art. 194 - 196 i art. 257 Kodeksu karnego oraz art. 23 Kodeksu cywilnego);
          o nawołują do popełnienia przestępstwa (art. 255 Kodeksu karnego);
          o propagują totalitarny ustrój państwa lub nawołuje do nienawiści na tle różnic narodowościowych, etnicznych, rasowych, wyznaniowych albo ze względu na bezwyznaniowość (art. 256 Kodeksu karnego).

    * Treści, za które określono sankcje w kodeksie cywilnym, a które:
          o lżą osoby publiczne (art. 23 Kodeksu cywilnego);
          o zawierają pomówienia - informacje obarczające niepotwierdzonymi zarzutami inne osoby (art. 23 Kodeksu cywilnego);
          o obrażają inne narodowości, rasy ludzkie, religie (art. 23 Kodeksu cywilnego oraz art. 194 - 196 i art. 257 Kodeksu karnego).

    * Treści, za które określono sankcje w ustawach szczególnych, a które:
          o promują alkohol (art. 2 (1) Ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi z dnia 26 października 1982r.);
          o przyczyniają się do łamania praw autorskich lub naruszają prawa autorskie i licencje podmiotów trzecich. (Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych z dnia 4 lutego 1994r.);
          o promują środki odurzające, narkotyki (art.1 Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 24 kwietnia 1997r.);
          o ujawniają bez czyjejś wyraźnej zgody dane osobowe, identyfikatory komunikatorów internetowych, fotografie, adres e-mail, miejsce zamieszkania, pracy, przebywania, numery telefonów, tablic rejestracyjnych i inne poufne dane (Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych);
          o zawierają słowa powszechnie uznane za niecenzuralne (art. 3 Ustawy o języku polskim z dnia 7 października 1999r.).
  * Nie umieszczaj w wiadomościach załączników o dużej objętości. Użyj jednego z serwisów do udostępniania plików a w wiadomości zamieść odnośnik do danego zasobu.
    * Pamiętaj o używaniu i deklarowaniu właściwego języka lub zestawu znaków właściwego dla danego języka. Zaleca się stosowanie ISO-8859-2 dla języka polskiego i UTF-8 dla tekstów wielojęzycznych, jednak lokalne zalecenia mogą nakładać większe ograniczenia (np. zakaz używania znaków diakrytycznych).
    * Pisz poprawnie, używając w miarę potrzeby wszystkich znaków danego języka i wykorzystując w pełni możliwości konfiguracji używanych programów. Jeśli program nie ma pożądanej funkcjonalności (np. nie obsługuje MIME czy nie ma słownika), zmień go na inny.

I inne informacje/zalecenia :
    * W miarę możliwości nie używaj HTML - na grupach dyskusyjnych w ogóle, w poczcie elektronicznej - bez wyraźnej zgody odbiorcy.

Lista dystrybucyjna to lista internetowych adresów e-mail, która służy do masowego rozsyłania listów do osób, których adresy znajdują się na liście.

Listy dystrybucyjne są stosowane w wielu różnych celach. Służą one m.in. do rozsyłania czasopism internetowych, newsletterów, reklamy, oraz niestety także spamu.

Ze względu na sposób tworzenia takich list, dzielą się one na:

    * listy pop-in - są to listy, do których trzeba się świadomie zapisać z własnej inicjatywy, lub przynajmniej wyrazić zgodę na zapisanie.
    * listy pop-out - są to zwykle listy gromadzone automatycznie (choć czasem też ręcznie), z których jednak istnieje rzeczywiście możliwość wypisania się. Adresy są dopisywane do listy bez zgody czy nawet świadomości właściciela danego adresu i dowiaduje się on o tym fakcie zwykle w momencie otrzymania pierwszego maila wysłanego z takiej listy. Listy takie dzieli się jeszcze na:
          o listy profilowane - na takie listy trafia się zwykle po wypełnieniu specjalnie do tego celu przygotowanej ankiety. Listy takie zawierają adresy osób wyselekcjonowanych wg jakiegoś kryterium. Np. mogą to być osoby zainteresowane wędkarstwem. Listy profilowane mogą być tworzone zarówno ręcznie jak i automatycznie, a osoba, której adres został wpisany na taką listę może mieć, ale też i może nie mieć tego świadomości.
          o listy wstępnie weryfikowane - listy takie zawierają dość przypadkowe adresy e-mail, o których wiadomo tylko tyle, że są aktywne. Są one często niemal tożsame z listami automatycznymi weryfikowanymi i jedyna różnica polega na tym, że się można z takiej listy wypisać.
    * listy automatyczne, nie weryfikowane - są one tworzone przez specjalne programy, które skanują strony WWW, fora dyskusyjne, Usenet a nawet e-mailowe listy dyskusyjne w poszukiwaniu adresów e-mail. Tego rodzaju listy są masowo stosowane przez zawodowych spamerów. Z tego rodzaju list nie ma praktycznie możliwości wypisania się, a zapisana osoba nie ma nawet świadomości, że trafiła na taką listę. Jedynym sposobem, aby nie trafić na taką listę, jest ukrywanie swojego adresu e-mail.
    * listy automatyczne, zweryfikowane - są to listy gromadzone w sposób podobny do list całkowicie automatycznych, ale zanim dany adres trafi na taką listę, jest weryfikowany poprzez automat, który wysyła mail na dany adres z prośbą o odpowiedź. W liście służącym do weryfikacji jest zazwyczaj pytanie o to, czy dana osoba życzy sobie być dopisana do listy. Listy takie są bardzo często stosowane przez zawodowych spamerów. Bardzo często zdarza się, że mimo iż wysyłana zostaje odpowiedź przeczącą i tak dany adres jest dopisywany do takiej listy, gdyż prawdziwym celem listu z pytaniem jest sprawdzenie, czy adres ten jest w ogóle aktywny.

W wielu krajach świata istnieją obecnie dość ścisłe regulacje na temat posługiwania się listami dystrybucyjnymi. Ogólne zasady netykiety zabraniają stosowania jakichkolwiek innych list oprócz listy typu pop-in, obojętnie czy to do celów marketingowych, politycznych czy jakichkolwiek innych. Gromadzenie list pop-out posługując się w tym celu wcześniej listami automatycznymi jest także uważane za naruszenie netykiety i rozsyłanie spamu. Netykieta zabrania także sprzedawania jakichkolwiek list osobom trzecim bez wyraźnej na to zgody właścicieli wszystkich widniejących na takiej liście adresów.

Przy okazji listy dystrybucyjnej nasuwa się też pojęcie poczty elektronicznej:

Poczta elektroniczna (ang. electronic mail, e-mail) to jedna z usług internetowych, w prawie zwanych usługami świadczonymi drogą elektroniczną, służąca do przesyłania wiadomości tekstowych (listów elektronicznych). Obecnie do przesyłania e-maili używany jest protokół Simple Mail Transfer Protocol.

Słowo e-mail próbowano w Polsce zastąpić słowem listel (od list elektroniczny), starano się także rozpropagować określenie el-poczta (analogia do el-muzyki, czyli muzyki elektronicznej) – słowa te jednak nie przyjęły się w codziennym użyciu. Językoznawcy za poprawne uznają jedynie formy e-mail oraz mejl[1] – i chociaż ta ostatnia używana jest na razie w języku potocznym, językoznawcy zalecają używać jej w piśmie wszędzie z wyjątkiem oficjalnych tekstów, dopóki forma ta nie przyjmie się dobrze w języku polskim[2].

Zgodnie z prawem telekomunikacyjnym usługa poczty elektronicznej nie jest usługą telekomunikacyjną.

E-mail jako taki został wymyślony w roku 1965, autorami pomysłu byli Louis Pouzin, Glenda Schroeder i Pat Crisman – wówczas jednak usługa ta służyła jedynie do przesyłania wiadomości od jednego użytkownika danego komputera do innego użytkownika tej samej maszyny, a adres emailowy w zasadzie jeszcze nie istniał. Usługę polegającą na wysyłaniu wiadomości od użytkownika jednego komputera do użytkownika innego wymyślił w roku 1971 Ray Tomlinson, on również wybrał znak @ (at) do rozdzielania nazwy użytkownika od nazwy maszyny (a później nazwy domeny internetowej).

Na początku do wysyłania e-maili służył protokół CPYNET, później wykorzystywano FTP, UUCP i wiele innych protokołów, a na początku lat 80. Jonathan B. Postel opracował specjalnie do tego celu protokół SMTP.

Istnieje rozszerzenie poczty elektronicznej – MIME, umożliwiające dołączanie do e-maili danych innego typu w formie tzw. załączników.

Wiele komputerów nie jest obecnych w sieci cały czas. Inne nie posiadają stałych adresów IP. W związku z tym we współczesnym Internecie pocztę przesyła się z wykorzystaniem serwerów pośredniczących. Do odbioru poczty na nich zgromadzonej stosuje się specjalne protokoły – najbardziej znane to POP3 i IMAP.

Popularne programy serwerowe (MTA) obsługujące pocztę to Sendmail, Postfix, Exim, Mdaemon i qmail. Błędna konfiguracja serwera może doprowadzić do powstania open relay.

Popularne programy do odbioru i wysyłania poczty (Mail User Agent – MUA):

    * tekstowe: elm, elmo, mutt, pine
    * graficzne: Balsa, Eudora, Evolution, KMail, Microsoft Outlook, Microsoft Outlook Express, Mozilla Suite/SeaMonkey, Mozilla Thunderbird, Netscape Messenger, Opera, Pegasus Mail, Sylpheed, The Bat!

Najczęściej używanym programem stanowiącym bramkę z protokołów odbiorczych POP3 do SMTP jest fetchmail.

Obecnie, prawie każdy dostawca usług poczty elektronicznej oferuje dostęp do skrzynki e-mail poprzez www, tzw. webmail.

Ban (ang. zakaz lub zakazywać) – termin stosowany w informatyce do określenia czynności zablokowania dostępu danego użytkownika do wysokopoziomowej usługi internetowej, na przykład komunikatora internetowego czy forum WWW. Na forach internetowych, zależnie od sposobu ich funkcjonowania, może istnieć kilka różnych rodzajów bana - często możliwe są bany czasowe (np. godzinne) oraz stałe, a w pewnych sytuacjach ograniczone może być tylko pisanie lub edytowanie postów (z zachowaniem możliwości odczytu, można również otrzymać tzw. "Warna"(ang.Ostrzeżenie). Administrator lub moderator forum ma prawo dać warna za niewłaściwe zachowanie na forum. Na większości forów, jak użytkownik dostaje 3 warny, otrzymuje Bana. Wiele forów internetowych ma własny, czasem arbitralny regulamin banowania, który, oprócz kwestii wymienionych we wcześniejszej sekcji, może zabraniać np. posiadania dwóch kont przez jednego użytkownika (dla jednego adresu IP).

EOT- End of Topic na polski - koniec tematu czyli najczęściej zamkniecie danego tematu przez moderatora

Off-topic (w skrócie OT, ang. nie na temat) - używane powszechnie na stronach internetowych, forach dyskusyjnych, IRC'u etc. określenie tekstu, który nie jest zgodny z narzuconym uprzednio tematem.
 
często używane skróty

AFAIC     As Far As I Can...        - Tak dalece jak mogę...
AFAIK    As Far As I Know...        - Z tego co się orientuję...
ASAP     As Soon As Possible        - Najszybciej jak się da.
ATSD                    - A tak swoją drogą.
BBFN     Bye Bye For Now            - No to na razie cześć.
BFN     Bye For Now            - j.w.
BP,NNMSP                 - Bardzo Przepraszam, Naprawdę
                           Nie Mogłem Się Powstrzymać
BTW     By The Way            - A Tak Swoją Drogą; Apropos.
BYKT     But You Knew That        - Ale ty to wiedziałeś.
CMIIW     Correct Me If I'm Wrong        - Popraw(cie) mnie jeśli się mylę.
CYBAX                    - PLONK kodowany ROT13.
C-U    See you..            - Do zobaczenia.
EOL     End Of Lecture. End Of Line    - Koniec wykładu. Koniec lini.
EOT    End Of Thread. End Of Topic    - Koniec wątku. Koniec tematu.
FAQ     Frequently Asked Questions    - Często zadawane pytania.
FUT    Follow Up To            - Przekierownie, zwykle na inną grupę.
FYI     For Your Information        - Jeśli chcesz wiedzieć.
                      (dosłownie: Dla twojej informacji).
GMTA     Great Minds Think Alike        - Wielkie umysły myślą podobnie.
HTH     Hope This Helps            - Mam nadzieję, że to pomoże.
IAC     In Any Case            - W każdym wypadku.
IAE     In Any Event            - j.w.
IMHO     In My Humble Opinion        - Moim skromnym zdaniem.
IIRC    If I Remember Correctly        - O ile dobrze pamiętam.
IMNSHO     In My Not So Humble Opinion    - Moim nie tak znowu skromnym zdaniem.
IMO     In My Opinion            - Moim zdaniem.
IOW     In Other Words            - Innymi słowy; Inaczej mówiąc.
KF    Kill File            - Czarna lista adresów (osób), tematów,
                      etc. których nie chcemy czytać.
LMAO     Laughing My Arse Off        - Wariując ze śmiechu (dosłowniej:
                      Śmiejąc się tak, że aż d*** odpada).   
LOL     Lots Of Laughter        - Obśmiałem się jak norka (dosłownie:
                        Wiele śmiechu).
MSPANC                    - Mogłem Się Powstrzymać Ale Nie
                      Chciałem.
MBSZ                    - Moim Bardzo Skromnym Zdaniem.
MSZ                    - Moim Skromnym Zdaniem.
MNTZSZ                    - Moim Nie Tak Znowu Skromnym
                      Zdaniem.
MZ                    - Moim Zdaniem.
NRN     No Reply Necessary        - Odpowiedź nie jest konieczna.   
NTG                    - Nie ta grupa.
OIC     Oh, I See            - Ach, rozumiem.
OIDP                           - O Ile Dobrze Pamietam.
OIMW                           - O Ile Mi Wiadomo.
OT    Off-topic            - Nie na temat.
OTOH     On The Other Hand        - Z drugiej strony...
PLONK                    - Właśnie dodano kogoś do KF.
ROF     Rolling On the Floor        - Tarzając się po podłodze (ze śmiechu).
ROFL     Rolling On the Floor Laughing    - j.w.
ROTFL     Rolling On The Floor Laughing    - j.w.
ROFLMAO    Rolling On the Floor Laughing     - Tarzając się po podłodze ze śmiechu,
    My Arse Off              że aż d*** odpada.
ROT13    Rotate(d) by 13 characters    - metoda kodowania tekstu poprzez prze-
                       sunięcie liter alfabetu o 13 znaków.
RSN     Real Soon Now            - Teraz już naprawdę szybko.
RTFM     Read The F*** Manual        - Przeczytaj p*****y podręcznik.
SITD      Still In The Dark        - Nadal w ciemnościach.
SOA#1                     - Standardowa Odpowiedź Administratora.
                      nr 1 czyli "U mnie wszystko działa".
TIA     Thanks In Advance        - Z góry dzięki.
TG                    - Ta grupa.
TTYL     Talk To You Later        - Pogadamy później.
TYVM     Thank You Very Much        - Wielkie dzięki.
WYSIWYG    What you See Is What You Get    - Dostajesz to co widzisz.
ZTCP                    - Z Tego Co Pamiętam.
ZTCW                    - Z Tego Co Wiem.

to chyba wszystko